• Wymagania szczegółowe z języka polskiego dla klasy II

        •  

          SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA OCENIANIA
          DLA KLASY II
           
          Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań kryterialnych
          na ocenę dopuszczającą.
           
          Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:
          SŁUCHANIE
           uważnie słucha wypowiedzi nauczyciela i innych uczniów,
           rozpoznaje komunikat będący informacją, komentarzem czy oceną,
           wybiera potrzebne informacje z tekstu,
           identyfikuje językowe i pozajęzykowe środki wyrazu,
           słucha wzorcowych recytacji utworów poetyckich i prozatorskich,
           rozpoznaje wypowiedź argumentacyjną (wskazuje tezę, argumenty i wnioski).
          CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
           odczytuje teksty na poziomie dosłownym, rozpoznaje sens przenośny utworu,
           płynnie czyta różne teksty, uwzględniając zasady interpunkcji, prawidłowego
          akcentowania i intonacji,
           potrafi z pomocą nauczyciela przytoczyć najważniejsze treści utworów wymienionych
          w podstawie programowej,
           zadaje pytania dotyczące przeczytanego utworu,
           wybiera z tekstu najważniejsze informacje,
           odróżnia informacje o faktach od opinii,
           rozpoznaje różnice między fikcją a kłamstwem,
           wymienia podstawowe środki wyrazu artystycznego w tekście literackim,
           zna elementy konstrukcji świata przedstawionego w utworze,
           rozróżnia narrację pierwszo- i trzecioosobową,
           charakteryzuje postać mówiącą w utworze,
           zna terminy wiersz stroficzny i ciągły, wiersz bezrymowy, wiersz wolny,
           zna pojęcia legenda, podanie, przypowieść, dziennik, pamiętnik, nowela, powieść,
          opowiadanie, baśń, bajka i fraszka,
           rozróżnia charakterystykę pośrednią i bezpośrednią,
           wymienia cechy dramatu jako rodzaju literackiego,
           wskazuje elementy dramatu, takie jak akt, scena, tekst główny, tekst poboczny,
          monolog, dialog,
           odwołując się do własnego doświadczenia, podaje możliwe motywy postępowania
          bohatera,
           z pomocą nauczyciela korzysta ze słowników, np. języka polskiego, wyrazów
          obcych, synonimów,
           dostrzega związek między tytułem a treścią utworu, np. artykułu prasowego,
           zna językowe i pozajęzykowe środki perswazji w reklamie telewizyjnej i ulotce,
           dostrzega różnice między filmem dokumentalnym a fabularnym,
           świadomie wybiera programy telewizyjne, gry komputerowe.
          MÓWIENIE
           tworzy wypowiedź zgodną z tematem,
           dostrzega zależność między modulacją głosu a sensem wypowiedzi,
           z pomocą nauczyciela formułuje argumenty odpowiednie do tezy,
           wypowiada swoje zdanie w dyskusji,
           opisuje postaci, przedmioty, krajobraz, podejmuje próbę opisu sytuacji,
           streszcza tekst publicystyczny,
           gromadzi słownictwo oceniające postać,
           zadaje własne pytania w wywiadzie,
           mówi o swoich uczuciach,
           wygłasza z pamięci fragment tekstu poetyckiego lub prozatorskiego.
          PISANIE
           tworzy plan wypowiedzi,
           redaguje tekst zgodny z tematem,
           podejmuje próby redakcji tekstu napisanego ręcznie i na komputerze,
           zna podstawowe zasady poprawności językowej, ortograficznej i interpunkcyjnej,
           w opisie dzieła sztuki uwzględnia treści symboliczne,
           pisze opowiadanie twórcze,
           podejmuje próbę charakteryzowania postaci literackiej, mówi o przeżyciach
          bohatera,
           z pomocą nauczyciela redaguje wypowiedź, w której formułuje logiczne argumenty,
           opisuje wygląd, zainteresowania, postępowanie, omawia przeżycia,
           redaguje kartkę z dziennika, pamiętnika,
           podejmuje próbę napisania CV, życiorysu, listu motywacyjnego, podania i innych
          form użytkowych,
           pisze SMS-a, e-maila, przestrzegając zasad etyki mowy,
           wypowiada się na temat książki, filmu, przedstawienia,
           streszcza tekst literacki.
          NAUKA O JĘZYKU
           stosuje wiedzę językową w zakresie:
          – fonetyki (zna podstawowe zasady poprawnej wymowy, mechanizmy powstawania
          upodobnień pod względem dźwięczności i uproszczeń wyrazowych),
          – słowotwórstwa i słownictwa (zna rodzaje formantów; rozpoznaje podstawę
          słowotwórczą w wyrazach złożonych; dobiera pary antonimów; wzbogaca
          wypowiedź, stosując związki frazeologiczne; rozpoznaje wyrazy wieloznaczne;
          zna różnicę między wyrazem abstrakcyjnym a konkretnym),
          – fleksji (zna pojęcia temat i końcówka; wskazuje części mowy, bezokoliczniki
          oraz formy zakończone na -no, -to; wie, jak się tworzy imiesłów),
          – składni, rozpoznaje w wypowiedziach orzeczenie, podmiot, dopełnienie, okolicznik
          i przydawkę (rozpoznaje wypowiedzenie zawierające podmiot i zdanie
          bezpodmiotowe; wskazuje zdanie pojedyncze i złożone, równoważniki zdań,
          zdania złożone podrzędnie i współrzędnie, mowę zależną i niezależną),
          – rozpoznaje w tekście wyrazy zapożyczone, neologizmy i wulgaryzmy.
           
          Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania oceny dopuszczającej
          oraz:
          SŁUCHANIE
           jako uczestnik sytuacji komunikacyjnej uważnie słucha wypowiedzi nauczyciela
          i innych uczniów oraz podejmuje próby aktywnego w niej uczestnictwa,
           dostrzega różnice między informacją, komentarzem i oceną,
           posługuje się informacjami z wysłuchanego tekstu, m.in. z wywiadu,
           dostrzega funkcję językowych i pozajęzykowych środków wyrazu w danej
          sytuacji komunikacyjnej,
           słucha wzorcowych recytacji utworów poetyckich i prozatorskich, dostrzegając
          środki wyrazu artystycznego i sposoby prezentacji tekstu.
          CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
           odczytuje teksty na poziomie dosłownym, podejmuje próby odczytywania ich
          sensu przenośnego i symbolicznego,
           próbuje interpretować głosowo czytany tekst,
           określa temat przeczytanego utworu,
           potrafi z pomocą nauczyciela przytoczyć treść utworów wymienionych w podstawie
          programowej,
           wyszukuje w dłuższej lekturze cytaty na zadany temat,
           identyfikuje utwory o cechach satyry,
           wskazuje i nazywa podstawowe środki wyrazu artystycznego w tekście literackim,
          takie jak: neologizm, archaizm, zdrobnienie, zgrubienie, metafora, porównanie,
          pytanie retoryczne, wyrazy dźwiękonaśladowcze,
           rozpoznaje elementy konstrukcyjne świata przedstawionego w utworze,
           wyróżnia wśród tekstów poetyckich wiersz stroficzny i ciągły, wiersz bezrymowy
          i wolny,
           rozpoznaje układy rymów,
           wymienia cechy noweli, powieści, opowiadania, fantasy, baśni, bajki, fraszki,
          legendy, podania, przypowieści, dziennika i pamiętnika,
           zauważa w tekście szyk przestawny,
           wskazuje porównania homeryckie,
           dostrzega związek treści dzieła z okolicznościami jego powstania i biografią
          autora,
           identyfikuje cechy literatury faktu i powieści autobiograficznej,
           rozróżnia bezpośrednią i pośrednią charakterystykę postaci w tekście,
           zna budowę noweli,
           rozpoznaje cechy dramatu jako rodzaju literackiego,
           przypisuje utwór do właściwego rodzaju literackiego,
           rozpoznaje czytany utwór jako komedię, dramat (gatunek),
           rozpoznaje elementy dramatu: akt, scena, tekst główny, tekst poboczny, monolog
          i dialog,
           nazywa motywy postępowania bohatera,
           korzysta ze słownika języka polskiego, wyrazów obcych, synonimów, poprawnej
          polszczyzny i słownika frazeologicznego,
           zna cechy charakterystyczne dla wywiadu,
           zna sens powszechnie znanych prawd filozoficznych,
           rozpoznaje w tekście informację, komentarz i opinię,
           rozpoznaje językowe i pozajęzykowe środki perswazji w reklamie telewizyjnej
          i ulotce,
           wskazuje grę słowną w reklamie i próbuje wyjaśnić jej mechanizm,
           zna cechy filmu dokumentalnego i fabularnego,
           próbuje wyjaśnić elementy symboliczne dzieła malarskiego,
           korzysta z internetu i encyklopedii multimedialnej,
           dokonuje wyboru programu telewizyjnego, gry komputerowej, uwzględniając ich
          wartości poznawcze, kulturalne, etyczne,
           dostrzega cechy karykatury i przejaskrawienia w literaturze i rysunku,
           czerpie informacje z przypisu.
          MÓWIENIE
           tworzy wypowiedź zgodną z tematem, starając się zachować poprawność
          kompozycyjną i językową,
           podejmuje próby dostosowania modulacji głosu do treści i celu wypowiedzi,
           dobiera argumenty odpowiednie do tezy,
           podejmuje próby wygłoszenia przemówienia,
           uczestniczy w dyskusji, zajmując własne stanowisko i reagując na argumenty
          dyskutantów, potrafi zacytować odpowiednie fragmenty na poparcie swojego
          zdania,
           tworzy tekst zawierający opis postaci, przedmiotu, krajobrazu i sytuacji,
           podejmuje próbę charakterystyki postaci i autocharakterystyki,
           przygotowuje się do wywiadu (zadaje pytania i formułuje możliwe odpowiedzi),
           wyraża swoje uczucia, posługując się odpowiednim słownictwem,
           dostrzega zjawisko brutalności słownej i manipulacji językowej,
           w wygłaszanym z pamięci tekście podkreśla głosowo najważniejsze treści utworu,
           uczestniczy we wspólnym omówieniu recytacji lub wypowiedzi koleżanek
          i kolegów.
          PISANIE
           samodzielnie tworzy plan dłuższej wypowiedzi,
           redaguje tekst zgodny z tematem, ze szczególnym uwzględnieniem zasad
          logicznej kompozycji,
           stosuje akapity,
           stara się stosować zasady poprawności językowej, ortograficznej i interpunkcyjnej,
           tworzy tekst reklamowy, informacyjny lub o charakterze instrukcji,
           uwzględnia w opisie dzieła sztuki podstawową wiedzę dotyczącą czasu jego
          powstania,
           podejmuje próbę wyjaśnienia w opisie dzieła plastycznego symbolicznego
          znaczenia barw, przedmiotów, usytuowania postaci,
           charakteryzuje postać literacką lub rzeczywistą, opisując jej przeżycia wewnętrzne,
           przedstawia logiczne argumenty w rozprawce,
           próbuje napisać autocharakterystykę, list oficjalny na podstawie lektury lub
          sytuacji życiowej, dostosowuje stylistykę i formę wypowiedzi do odbiorcy,
           przestrzega zasad etyki w zależności od sytuacji i relacji łączącej go z odbiorcą,
           pisze, SMS-a, e-maila,
           pisze wypowiedź na temat książki, filmu, przedstawienia,
           sporządza opis bibliograficzny książki,
           relacjonuje wydarzenia, np. z zawodów sportowych,
           redaguje dedykację, regulamin i inne formy użytkowe,
           pisze CV, życiorys, list motywacyjny, podanie,
           dokonuje redakcji tekstu pisanego ręcznie i na komputerze.
          NAUKA O JĘZYKU
           stosuje wiedzę językową w zakresie:
          – fonetyki (jako użytkownik języka odwołuje się do elementarnej wiedzy
          z zakresu fonetyki oraz zasad poprawnej wymowy),
          – słowotwórstwa i słownictwa (zna funkcję formantów słowotwórczych i rozpoznaje
          w tekście funkcję wyrazów zdrobniałych, zgrubiałych oraz nacechowanych
          emocjonalnie; używa w tekście własnym antonimów i poznanych
          związków frazeologicznych; odróżnia wyrazy abstrakcyjne od konkretnych),
          – fleksji (wskazuje części mowy i stosuje ich poprawne formy, oddziela temat
          od końcówki w wyrazach odmiennych; wskazuje w tekście nieosobowe formy
          czasownika; rozpoznaje i tworzy imiesłowy),
          – składni (rozpoznaje w wypowiedziach różne rodzaje podmiotów, orzeczeń,
          dopełnień, okoliczników oraz przydawkę; rozpoznaje w zdaniach podmiot
          w dopełniaczu; przekształca wypowiedzenie zawierające podmiot w wypowiedzenie
          bezpodmiotowe i odwrotnie; przekształca konstrukcję strony czynnej
          w konstrukcję strony biernej i odwrotnie; rozpoznaje zdanie złożone podrzędnie
          podmiotowe i orzecznikowe; klasyfikuje zdania pojedyncze i złożone oraz
          równoważniki zdań; zna funkcję składniową różnych części mowy),
          – rozpoznaje w tekście wulgaryzmy, terminy o ograniczonym zasięgu,
          – dostrzega przydatność wyrazów zapożyczonych, neologizmów, archaizmów,
          eufemizmów.
           
          Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania oceny dostatecznej oraz:
          SŁUCHANIE
           jako aktywny uczestnik sytuacji komunikacyjnej uważnie słucha wypowiedzi
          nauczyciela i innych uczniów,
           porównuje komunikaty ze względu na cel wypowiedzi, odróżnia informację od
          komentarza i oceny, rozpoznaje intencje wypowiedzi (aprobatę, dezaprobatę,
          negację, prowokację),
           analizuje treść wysłuchanego wywiadu,
           dostrzega w wysłuchanym tekście językowe i pozajęzykowe środki perswazji,
           dostrzega ewentualne przejawy agresji i manipulacji.
          CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
           odczytuje teksty na poziomie dosłownym, przenośnym i symbolicznym,
           interpretuje głosowo czytany tekst,
           potrafi przytoczyć treść utworów wymienionych w podstawie programowej,
           samodzielnie określa temat utworu,
           wyszukuje cytaty w dłuższej lekturze i posługuje się nimi,
           dostrzega cechy satyry w różnych tekstach,
           wykorzystuje różne źródła tekstowe w celu zdobycia informacji, m.in. na temat
          miejscowych zabytków architektonicznych, obyczajów i typowych elementów
          krajobrazu,
           nazywa wszystkie poznane środki artystyczne i analizuje wyodrębnione obrazy
          poetyckie,
           wyróżnia elementy konstrukcyjne świata przedstawionego w utworze,
           posługuje się terminami wiersz stroficzny i ciągły, wiersz bezrymowy i wiersz
          wolny,
           wskazuje cechy gatunkowe legendy, podania, przypowieści, dziennika i pamiętnika,
          powieści, opowiadania, fantasy, noweli, baśni, bajki, fraszki,
           rozumie funkcję szyku przestawnego w tekście,
           wyjaśnia budowę porównania homeryckiego w tekście poetyckim,
           wskazuje na związek treści dzieła i okoliczności jego powstania z biografią
          autora,
           rozróżnia cechy literatury faktu, powieści autobiograficznej i historycznej,
           rozróżnia w tekście charakterystykę bezpośrednią i pośrednią,
           uzasadnia obecność narratora wszechwiedzącego w utworze,
           omawia budowę noweli (ze szczególnym uwzględnieniem punktu kulminacyjnego
          i puenty) oraz dramatu,
           uzasadnia działania bohatera literackiego,
           omawia funkcje elementów konstrukcyjnych utworu, tytułu, podtytułu, motta,
          apostrofy, puenty,
           wskazuje w utworze elementy charakterystyczne dla rodzaju literackiego (liryki,
          epiki i dramatu),
           wskazuje w dramacie funkcje takich elementów, jak akt, scena, tekst główny, tekst
          poboczny, monolog, dialog,
           wykorzystuje informacje zawarte w słownikach języka polskiego, poprawnej
          polszczyzny, słowniku frazeologicznym, antonimów i synonimów, szkolnego
          słownika terminów literackich,
           wskazuje cechy charakterystyczne wywiadu,
           odkrywa sens powszechnie znanych prawd filozoficznych i wykorzystuje je
          w swoich wypowiedziach,
           sprawnie wyszukuje informacje podczas pobieżnego czytania,
           oddziela informację od komentarza i oceny, wyjaśnia rolę tytułu i śródtytułu
          w artykule prasowym,
           wyszukuje językowe i pozajęzykowe środki perswazji oraz rozumie funkcję gry
          językowej w reklamie,
           odróżnia film dokumentalny od fabularnego,
           omawia funkcję ilustracji, podejmuje próbę interpretacji dzieła malarskiego,
           omawia cechy karykatury i przejaskrawienia w literaturze i rysunku,
           znajduje w tekstach współczesnej kultury popularnej, np. w filmach, komiksach,
          piosenkach, nawiązania do tradycyjnych wątków literackich i kulturowych.
          MÓWIENIE
           podejmuje próby oddania sensu wypowiedzi przez odpowiednią modulację
          głosu,
           porządkuje argumenty według ich ważności,
           wygłasza przemówienie według stworzonego wcześniej planu,
           aktywnie uczestniczy w dyskusji,
           tworzy opis spełniający funkcje użytkową, artystyczną i reklamową,
           odróżnia informację od komentarza,
           streszcza tekst publicystyczny według przygotowanego wcześniej planu,
           charakteryzuje postać rzeczywistą i fikcyjną,
           układa autocharakterystykę,
           przeprowadza krótki wywiad z postacią fikcyjną,
           mówi o swoich uczuciach w sytuacji konfliktowej i symulowanej,
           reaguje na brutalność słowną i manipulację językową,
           w wypowiedziach stosuje zasady etykiety językowej, zna konwencje językowe
          zależne od środowiska.
          PISANIE
           tworzy logiczną i spójną wypowiedź zgodną z tematem, poprawną pod względem
          językowym, ortograficznym i interpunkcyjnym,
           układa tekst reklamy, wypowiedź o charakterze informacji, komentarza,
           w opisie dzieła sztuki posługuje się informacją o czasie jego powstania,
           opisuje dzieło plastyczne ze szczególnym uwzględnieniem symbolicznego sensu
          barw, przedmiotów, usytuowania postaci,
           redagując opowiadanie twórcze, stara się odwołać do realiów epoki, w której się
          rozgrywa akcja utworu,
           charakteryzuje postać literacką, stosuje opis przeżyć wewnętrznych i wyjaśnia
          motywy postępowania bohatera,
           stosując odpowiednie słownictwo i wymogi gatunkowe, redaguje rozprawkę, autocharakterystykę,
          list oficjalny, kartkę z pamiętnika (dziennika), sprawozdanie,
          np. z zawodów sportowych, streszczenie, CV, e-mail, życiorys, list motywacyjny,
          podanie,
           omawia pisemnie książkę, film, przedstawienie; w analizie uwzględnia specyfikę
          tekstu kultury oraz własną ocenę,
           wykorzystuje wiedzę o składni przy stosowaniu reguł interpunkcyjnych, stosuje
          średnik,
           dokonuje starannej redakcji tekstów napisanych ręcznie i na komputerze, poprawia
          błędy językowe, ortograficzne i interpunkcyjne, korzystając z odpowiednich
          źródeł.
          NAUKA O JĘZYKU
           umiejętnie stosuje wiedzę językową w zakresie:
          – fonetyki (jako użytkownik języka wykorzystuje wiedzę z zakresu fonetyki; stara
          się stosować zasady poprawnej wymowy),
          – słowotwórstwa i słownictwa (określa funkcje formantów słowotwórczych; stara
          się poprawnie zapisywać przedrostki wez-, wz-, wes-, ws-, z-, s-, ś- i przyrostki
          -ctwo, -dztwo, -stwo, -dzki, -cki; omawia budowę wyrazów złożonych; posługuje
          się w tekście własnym zdrobnieniami, zgrubieniami, wyrazami nacechowanymi
          emocjonalnie, antonimami, związkami frazeologicznymi; wzbogaca wypowiedzi
          o wyrazy abstrakcyjne i konkretne),
          – fleksji (omawia funkcję części mowy w tekście i rozróżnia czasowniki dokonane
          i niedokonane, rozpoznaje tryby i strony, wskazuje oboczności i tematy
          oboczne; zauważa różnice między fleksyjnymi i słowotwórczymi cząstkami
          budowy wyrazów; rozpoznaje funkcję składniową różnych części mowy),
          – składni (rozpoznaje w wypowiedzeniach i rozumie funkcje różnych rodzajów
          podmiotów, orzeczeń, dopełnień, okoliczników i przydawki; tworzy zdania
          z podmiotem w dopełniaczu; przekształca wypowiedzenie zawierające podmiot
          w wypowiedzenie bezpodmiotowe i odwrotnie; tworzy zdania złożone
          podrzędnie podmiotowe i bezpodmiotowe; przekształca wypowiedzenia –
          zdanie pojedyncze na równoważnik, pojedyncze na złożone, mowę zależną na
          niezależną),
           rozumie w tekście obecność wyrazów gwarowych, terminów naukowych, archaizmów,
          neologizmów, eufemizmów i wulgaryzmów,
           wyjaśnia znaczenie często używanych zapożyczeń; omawia okoliczności zapożyczania
          wyrazów z innych języków oraz tworzenia neologizmów.
           
          Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania oceny dobrej oraz:
          SŁUCHANIE
           uczestnicząc w sytuacji komunikacyjnej, uważnie słucha wypowiedzi jej uczestników,
          rozpoznaje intencję nadawcy i funkcję komunikatu,
           klasyfikuje komunikaty (informacja, komentarz, ocena) ze względu na cel
          wypowiedzi i odpowiednio wykorzystuje ich treści,
           wyciąga wnioski i uogólnia na podstawie informacji pozyskanych z wysłuchanego
          wywiadu,
           dostrzega w wysłuchanym tekście językowe i pozajęzykowe środki perswazji,
          ironię oraz ocenia ich wymiar etyczny.
          CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
           analizuje sens dosłowny, przenośny i symboliczny utworu,
           interpretuje głosowo treści dosłowne i przenośne tekstu, stosując odpowiednią
          intonację zdaniową i poprawną artykulację,
           zna dokładnie treść utworów wskazanych w podstawie programowej,
           posługuje się terminami satyra, legenda, podanie, przypowieść, dziennik, pamiętnik,
          opowiadanie, nowela, bajka, baśń, powieść fantasy i określa ich cechy
          gatunkowe w utworze,
           poszukuje i porządkuje informacje na podstawie różnych źródeł tekstowych,
           określa funkcje środków artystycznych i interpretuje wyodrębnione obrazy
          poetyckie,
           analizuje elementy konstrukcyjne świata przedstawionego w utworze,
           wykorzystując wiedzę o takich elementach dramatu, jak akt, scena tekst główny,
          tekst poboczny, monolog, dialog, potrafi samodzielnie dokonać analizy dzieła,
           definiuje terminy wiersz stroficzny, ciągły, bezrymowy, wolny,
           dokonuje analizy składniowej tekstu poetyckiego, w której dostrzega m.in.
          funkcje szyku przestawnego,
           wyjaśnia funkcję porównania homeryckiego w tekście poetyckim, wskazuje
          średniówkę,
           analizując sens utworu, wykorzystuje zależność treści dzieła od okoliczności jego
          powstania i biografii autora,
           analizuje utwory należące do literatury faktu, rozpoznaje cechy powieści
          autobiograficznej i historycznej,
           opisując bohatera literackiego, wykorzystuje informacje zawarte we fragmentach
          stanowiących charakterystykę bezpośrednią oraz spostrzeżenia i uogólnienia
          wynikające z analizy fragmentów stanowiących charakterystykę pośrednią,
           motywuje postępowanie bohatera literackiego oraz postaci rzeczywistej,
           analizuje budowę noweli, dramatu,
           korzystając ze słowników, wzbogaca swoje słownictwo oraz dba o poprawność
          językową swoich wypowiedzi,
           wyjaśnia uniwersalną wartość prawd filozoficznych, ilustrując je odpowiednimi
          przykładami,
           analizuje funkcję językową i pozajęzykową środków perswazji oraz gry językowej,
          np. w reklamie,
           interpretuje symboliczne znaczenia ilustracji i dzieła malarskiego,
           analizuje cechy karykatury i przejaskrawienia w literaturze i rysunku.
          MÓWIENIE
           posługuje się modulacją głosu w celu nadania wypowiedzi odpowiedniego tonu
          (np. uroczystego, parodystycznego, szyderczego),
           tworzy logiczną argumentację do tezy,
           wygłaszając przemówienie, stosuje odpowiednie figury retoryczne,
           jako aktywny uczestnik dyskusji precyzyjnie wyraża swój stosunek do przedstawianych
          treści, nawiązuje do wypowiedzi przedmówców, przedstawia wnioski,
           posługuje się obiektywną informacją, komentuje i ocenia,
           charakteryzując postać rzeczywistą lub fikcyjną (układając autocharakterystykę),
          stosuje bogate słownictwo oceniające, stara się przedstawić bohatera w jak
          najpełniejszy sposób, np. przez wyjaśnienie motywów jego postępowania, opis
          przeżyć itp.,
           w przeprowadzanym wywiadzie zadaje pytania ewokujące obszerne, bogate
          w informacje odpowiedzi,
           opisuje i wyjaśnia swoje uczucia w różnych sytuacjach, zwłaszcza konfliktowych,
           interpretuje głosowo tekst wygłaszany z pamięci, omawia recytację oraz wypowiedzi
          koleżanek i kolegów z uwzględnieniem zawartości merytorycznej,
          poprawności językowej i artykulacyjnej,
           sprawnie posługuje się oficjalną i nieoficjalną odmianą polszczyzny.
          PISANIE
           tworzy logiczną i spójną wypowiedź zgodną z tematem, ze szczególną dbałością
          o poprawność językową, ortograficzną i interpunkcyjną,
           opisując dzieło sztuki, analizuje i interpretuje jego treści symboliczne oraz
          uwzględnia czas powstania,
           wprowadza do wypowiedzi partykuły, rozumiejąc ich rolę w modyfikowaniu
          znaczenia składników wypowiedzi, wykorzystuje wykrzyknik w celu wyrażenia
          emocji, stosuje wołacz,
           w redagowanym opowiadaniu twórczym dba o realia epoki, w której się
          toczy akcja, dzięki świadomemu wprowadzeniu odpowiednich elementów świata
          przedstawionego,
           wykorzystuje opis przeżyć wewnętrznych w charakterystyce postaci literackiej
          w celu wyjaśnienia jej postaw, podejmowanych decyzji, zachowań,
           recenzuje książkę, film, przedstawienie teatralne, posługując się słownictwem
          charakterystycznym dla danej dziedziny kultury,
           redaguje tekst o charakterze przemówienia na tematy związane z lekturą
          i dotyczące sytuacji życiowych, świadomie stosując wybrane figury retoryczne,
           dokonuje starannej redakcji tekstu napisanego ręcznie i na komputerze, umiejętnie
          formatuje tekst, dobiera rodzaj czcionki, stosuje właściwe odstępy, wyznacza
          marginesy, justuje tekst, dokonuje jego korekty.
          NAUKA O JĘZYKU
           sprawnie stosuje wiedzę językową w zakresie:
          – fonetyki (świadomie wykorzystuje wiedzę z fonetyki; dba o poprawną wymowę;
          unika błędnych uproszczeń wyrazowych oraz hiperpoprawności),
          – słowotwórstwa i słownictwa (klasyfikuje formanty słowotwórcze według ich
          funkcji; celowo wzbogaca swoje wypowiedzi o wyrazy zdrobniałe, zgrubiałe
          i wyrazy nacechowane emocjonalnie oraz antonimy; poprawnie zapisuje
          przedrostki i przyrostki oraz używa łącznika w wyrazach złożonych),
          – fleksji (analizuje budowę fleksyjną i słowotwórczą wyrazu; tworzy poprawne
          wypowiedzi, odwołując się do wiedzy z zakresu funkcji składniowych różnych
          części mowy), wyjaśnia funkcję czasownika, w tym imiesłowu w tekście,
          – składni (wykorzystuje wiedzę o różnych rodzajach podmiotów, orzeczeń,
          dopełnień, okoliczników i przydawki w tworzeniu własnych wypowiedzi; tworzy
          teksty różnorodne pod względem składniowym; dzięki przekształceniom
          składniowym wypowiedzeń unika powtórzeń i błędów stylistycznych),
          – jako świadomy użytkownik języka wzbogaca słownictwo o niezbędne zapożyczenia
          i neologizmy; wyjaśnia okoliczności zapożyczania wyrazów i mechanizmy
          tworzenia neologizmów; ocenia przydatność w języku wyrazów
          gwarowych, terminów naukowych, archaizmów, eufemizmów i neologizmów.
           
          Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania kryterialne na ocenę
          bardzo dobrą, a ponadto przejawia umiejętności w zakresie przykładowo podanych
          zagadnień:
          SŁUCHANIE
           samodzielnie analizuje i interpretuje słuchany tekst pod względem celu wypowiedzi,
          środków perswazji oraz zabiegów artystycznych,
           sporządza notatki, uczestnicząc w sytuacji komunikacyjnej jako odbiorca wypowiedzi;
          wykorzystuje je w nowych sytuacjach komunikacyjnych.
          CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
           zna dokładnie treść utworów wskazanych w podstawie programowej, potrafi
          zestawiać i analizować dzieła,
           czyta teksty spoza podstawy programowej,
           czyta, samodzielnie analizuje i interpretuje różne teksty literackie oraz inne teksty
          kultury, uwzględniając ich znaczenie metaforyczne i symboliczne, konteksty
          interpretacyjne oraz intencję nadawcy wypowiedzi,
           posługuje się różnymi źródłami informacji, a zwłaszcza treściami przekazu
          medialnego.
          MÓWIENIE
           świadomie uczestniczy w różnych sytuacjach komunikacyjnych jako dyskutant,
          prowadzący dyskusję, przeprowadzający wywiad, wygłaszający przemówienie
          lub referat; przedstawia rzeczowe argumenty i wnioski,
           wykazuje się oryginalnością interpretacji głosowej tekstu prozatorskiego lub
          poetyckiego wygłaszanego z pamięci,
           krytycznie i rzeczowo ocenia wypowiedzi własne i innych, przejawia szczególną
          dbałość o kulturę słowa.
          PISANIE
           sprawnie redaguje teksty z zachowaniem cech gatunkowych różnych typów
          wypowiedzi, dbając o poprawność zapisu, bezbłędność językową i stylistyczną,
           podejmuje próby własnej twórczości literackiej.
          NAUKA O JĘZYKU
           świadomie stosuje wiedzę w zakresie treści przewidzianych programem i wykraczających
          poza program nauczania fonetyki, słowotwórstwa, fleksji, składni oraz
          wiedzy o języku jako tworze społecznym,
           samodzielnie poszerza wiedzę językową, korzystając z różnych źródeł informacji

  • Galeria zdjęć

    • brak danych