55 - Wymagania szczegółowe z języka polskiego dla klasy III

- - Wymagania szczegółowe z języka polskiego dla klasy III
    
    SZCZEGÓŁOWE KRYTERIA
    
    OCENIANIA DLA KLASY III
    
    Ocenę niedostateczną otrzymuje uczeń, który nie spełnia wymagań na ocenę dopuszczającą (70%).
    
    Ocenę dopuszczającą otrzymuje uczeń, który:
    
    SŁUCHANIE
    
    uważnie słucha wypowiedzi innych osób w rożnych sytuacjach komunikacyjnych
    
    i rozumie wysłuchane komunikaty,
    
    rozpoznaje wypowiedź argumentacyjną,
    
    odróżnia wypowiedzi publicystyczne i użytkowe od tekstów literackich,
    
    wymienia informacje zawarte w wysłuchanym tekście.
    
    CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
    
    czyta tekst poetycki i prozatorski, przestrzegając zasad interpunkcji, poprawnego
    
    akcentowania oraz intonacji,
    
    opisuje uczucia, które budzi w nim dzieło,
    
    określa problematykę utworu oraz jego główną myśl,
    
    przedstawia najistotniejsze treści wypowiedzi,
    
    wskazuje w tekście treści przenośne,
    
    określa wartość informacyjną tekstu,
    
    zna cechy liryki, epiki i dramatu,
    
    wymienia podstawowe cechy bajki, baśni, legendy, opowiadania, noweli,
    
    powieści, dziennika, pamiętnika, hymnu, fraszki, tragedii, komedii, ballady,
    
    komiksu,
    
    odróżnia fikcję realistyczną od fantastycznej,
    
    wskazuje tytuł, podtytuł utworu,
    
    wyróżnia w utworze wątek główny i poboczny, wskazuje bohatera głównego
    
    i tytułowego,
    
    wskazuje w utworze elementy tragiczne i komiczne,
    
    wskazuje podstawowe środki stylistyczne, przede wszystkim: metaforę, porównanie,
    
    powtórzenie, pytanie retoryczne, wyraz dźwiękonaśladowczy, rym,
    
    wskazuje elementy dramatu takie jak akt, scena, tekst główny, tekst poboczny,
    
    monolog, dialog.
    
    MÓWIENIE
    
    nadaje swojej wypowiedzi odpowiedni sens,
    
    gromadzi argumenty na poparcie przyjętego stanowiska,
    
    prezentuje własne zdanie w rozmowie,
    
    opowiada,
    
    podejmuje próby charakterystyki postaci literackiej i rzeczywistej oraz autocharakterystyki,
    
    wygłasza z pamięci fragmenty poezji i prozy, stosując poprawną intonację
    
    i uwzględniając interpunkcję utworu,
    
    stosuje zasady etykiety językowej – wie, w jaki sposób zwracać się do rozmówcy
    
    w zależności od sytuacji i relacji łączącej go z osobą, do której mówi, zna
    
    formuły grzecznościowe, zna granice stosowności slangu młodzieżowego,
    
    przestrzega zasad etyki mowy.
    
    PISANIE
    
    redaguje teksty zgodnie z tematem; stosuje się do podstawowych zasad
    
    poprawności wypowiedzi,
    
    komponuje opis, opowiadanie, charakterystykę, list prywatny i oficjalny, kartkę
    
    z pamiętnika i dziennika, sprawozdanie z lektury, filmu, rozprawkę,
    
    tworzy plan twórczy własnej wypowiedzi,
    
    sporządza plan ramowy i szczegółowy dłuższego tekstu,
    
    redaguje streszczenie tekstu popularnonaukowego, podanie, życiorys, CV,
    
    zaproszenie, ogłoszenie, list motywacyjny, dedykację,
    
    zapisuje wywiad z osobą fikcyjną i rzeczywistą,
    
    pisemnie wypowiada się na wybrane tematy poruszające tematykę miłości,
    
    przyjaźni, śmierci, cierpienia, nadziei, religii, samotności, inności, poczucia
    
    wspólnoty, solidarności, sprawiedliwości.
    
    NAUKA O JĘZYKU
    
    stosuje wiedzę językową w zakresie:
    
    – fonetyki (zna cechy wymowy charakterystyczne dla swojego regionu),
    
    – słowotwórstwa i słownictwa (zna zasady tworzenia neologizmów, różne źródła
    
    pochodzenia związków frazeologicznych, zastępuje wyrażenia i zwroty
    
    dosadne eufemizmami),
    
    – fleksji (odróżnia wypowiedzenie z czasownikiem w stronie czynnej od wypowiedzenia
    
    z czasownikiem w stronie biernej, zauważa potrzebę korzystania
    
    ze słownika poprawnej polszczyzny lub słownika języka polskiego),
    
    – składni (odróżnia orzeczenie czasownikowe od orzeczenia imiennego, zdanie
    
    od imiesłowowego równoważnika zdania, zdanie pojedyncze od zdania
    
    złożonego),
    
    – języka jako tworu społecznego (zna różne rodzaje kodu – werbalnego
    
    i niewerbalnego, zna terminy gwara i slang młodzieżowy, wskazuje w tekście
    
    archaizmy, dostrzega różnicę między tekstem stylizowanym a napisanym
    
    w języku ogólnonarodowym),
    
    wykorzystuje podstawową wiedzę z nauki o języku do poprawnego zapisu.
    
    Ocenę dostateczną otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania kryterialne na ocenę
    
    dopuszczająca oraz:
    
    SŁUCHANIE:
    
    słucha wypowiedzi innych osób i podejmuje próby sporządzania notatek,
    
    rozumie wypowiedzi innych osób w takich sytuacjach komunikacyjnych, jak
    
    na przykład rozmowa, dyskusja, aktywnie w nich uczestniczy,
    
    odróżnia informacje o faktach od opinii,
    
    rozpoznaje różnice między fikcją a kłamstwem,
    
    rozpoznaje wypowiedzi o charakterze emocjonalnym i perswazyjnym,
    
    rozpoznaje intencje wypowiedzi (aprobatę, dezaprobatę, negację, prowokację),
    
    w wypowiedzi argumentacyjnej wskazuje tezę, argumenty, wnioski,
    
    rozróżnia gatunki publicystyczne takie jak artykuł, wywiad, reportaż.
    
    CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
    
    dobiera odpowiednią intonacje i barwę głosu, stosuje się do zapisanej
    
    interpunkcji, aby podkreślić najważniejsze treści czytanego tekstu poetyckiego
    
    lub prozatorskiego,
    
    identyfikuje i określa treści symboliczne oraz przenośne,
    
    wskazuje w tekście środki stylistyczne z zakresu słownictwa, składni, fonetyki,
    
    omawia funkcje tytułu, podtytułu, motta, apostrofy, punktu kulminacyjnego
    
    w utworze,
    
    przypisuje czytany utwór do właściwego rodzaju literackiego,
    
    wskazuje cechy liryki, epiki i dramatu w balladzie,
    
    zna pojęcia satyra, karykatura, komizm,
    
    rozpoznaje czytany utwór jako baśń, bajkę, legendę, opowiadanie, powieść,
    
    przypowieść, pamiętnik, dziennik, nowelę, pieśń, hymn, fraszkę, tren, tragedię,
    
    komedię, dramat,
    
    rozpoznaje odmiany gatunkowe literatury popularnej: powieść lub opowiadanie
    
    obyczajowe, przygodowe, detektywistyczne, fantastycznonaukowe, fantasy,
    
    przedstawia propozycję odczytania konkretnego tekstu kultury i ją uzasadnia,
    
    ze zrozumieniem posługuje się pojęciami dotyczącymi wartości pozytywnych
    
    i ich przeciwieństw oraz określa postawy z nimi związane, np. patriotyzm
    
    – nacjonalizm, tolerancja – nietolerancja, piękno – brzydota, a także
    
    rozpoznaje ich obecność w życiu oraz w literaturze i innych sztukach,
    
    omawia na podstawie poznanych dzieł literackich i innych tekstów kultury
    
    podstawowe, ponadczasowe zagadnienia egzystencjalne, np. miłość, przyjaźń,
    
    śmierć, cierpienie, nadzieja, religia, samotność, inność, poczucie wspólnoty,
    
    solidarność, sprawiedliwość,
    
    operuje słownictwem z określonych kręgów tematycznych, m.in. rozwój
    
    psychiczny, moralny i fizyczny człowieka, społeczeństwo i kultura, region
    
    i Polska.
    
    MÓWIENIE
    
    moduluje głos w celu nadania odpowiedniego znaczenia formułowanej wypowiedzi,
    
    porządkuje zebrane argumenty według ich ważności,
    
    wygłasza przemówienie według sporządzonego wcześniej planu,
    
    wypowiada się na temat wypowiedzi innych osób,
    
    wybiera spośród podanych cytatów najbardziej odpowiednie do wygłaszanego
    
    przemówienia,
    
    uczestniczy w dyskusji, stosując się do zasad kulturalnej rozmowy,
    
    wzbogaca opisem twórcze opowiadanie,
    
    charakteryzuje bohatera literackiego i rzeczywistego; sporządza autocharakterystykę,
    
    dąży do precyzyjnego wysławiania się, w tym celu: dobiera synonimy i antonimy;
    
    poprawnie używa związków frazeologicznych; próbuje dostosować
    
    szyk wyrazów i zdań składowych do wagi, jaką nadaje przekazywanym
    
    informacjom; odpowiednio do celu wypowiedzi przekształca konstrukcje
    
    strony biernej i odwrotnie; zamienia formy osobowe czasownika na imiesłowy
    
    i odwrotnie, wykorzystuje partykuły do modyfikowania znaczenia wypowiedzi;
    
    wykorzystuje wiedzę z zakresu fleksji – m.in. stosuje poprawne formy odmiennych
    
    części mowy oraz poprawne formy wyrazów w związkach składniowych;
    
    używa czasowników dokonanych i niedokonanych; odpowiednich trybów
    
    i stron czasownika; wykorzystuje wiedzę z zakresu składni – w zależności
    
    od funkcji wypowiedzi uwzględnia zdania złożone podrzędnie i współrzędnie,
    
    zdania bezpodmiotowe, równoważniki zdań, wypowiedzenia z imiesłowowym
    
    równoważnikiem zdania,
    
    wygłaszając z pamięci fragmenty poezji lub prozy, próbuje podkreślić głosowo
    
    najważniejsze treści tekstu.
    
    PISANIE
    
    redaguje poprawne logicznie teksty o przejrzystej kompozycji, zgodne z tematem,
    
    prawidłowe pod względem stylistycznym, językowym, ortograficznym
    
    i interpunkcyjnym,
    
    dąży do precyzyjnego wypowiadania się, w tym celu: świadomie dobiera
    
    synonimy i antonimy; poprawnie używa związków frazeologicznych; dostosowuje
    
    szyk wyrazów i zdań składowych do wagi, jaką nadaje przekazywanym
    
    informacjom; odpowiednio do celu wypowiedzi przekształca konstrukcje
    
    strony biernej i odwrotnie; zamienia formy osobowe czasownika na imiesłowy
    
    i odwrotnie, wykorzystuje partykuły do modyfikowania znaczenia wypowiedzi;
    
    wykorzystuje wiedzę z zakresu fleksji – m.in. stosuje poprawne formy odmiennych
    
    części mowy oraz poprawne formy wyrazów w związkach składniowych;
    
    używa czasowników dokonanych i niedokonanych; odpowiednich trybów
    
    i stron czasownika; wykorzystuje wiedzę z zakresu składni – w zależności
    
    od funkcji wypowiedzi uwzględnia zdania złożone podrzędnie i współrzędnie,
    
    zdania bezpodmiotowe, równoważniki zdań, wypowiedzenia z imiesłowowym
    
    równoważnikiem zdania,
    
    samodzielnie opisuje dzieło sztuki,
    
    wprowadza do opowiadania elementy charakterystyki bohatera,
    
    przedstawia logiczną argumentację w wypowiedzi,
    
    porównuje postaci literackie lub rzeczywiste,
    
    redaguje różne typy listów,
    
    omawia krytycznie elementy tekstu kultury, stosując odpowiednio dobrane
    
    środki wyrazu,
    
    sporządza opis bibliograficzny,
    
    redaguje streszczenie tekstu literackiego, w którym zastosowano inwersję
    
    czasową fabuły.
    
    NAUKA O JĘZYKU
    
    stosuje wiedzę językową w zakresie:
    
    – fonetyki (wymienia cechy wymowy charakterystyczne dla swojego regionu,
    
    – słowotwórstwa i słownictwa (tworzy i zapisuje skróty, objaśnia najważniejsze
    
    skrótowce, klasyfikuje związki frazeologiczne według kryterium ich pocho12
    
    Szczegółowe kryteria oceniania dla klasy III
    
    dzenia, wyszukuje eufemizmy w tekście), rozumie pojęcie stylu, rozpoznaje
    
    styl potoczny, urzędowy, artystyczny, naukowy,
    
    – fleksji (przekształca wypowiedzenia z czasownikiem w stronie czynnej na
    
    wypowiedzenia z czasownikiem w stronie biernej i odwrotnie, odróżnia
    
    formy odmiany wyrazów w mowie potocznej od form zalecanych przez
    
    słownik poprawnej polszczyzny),
    
    – składni (przekształca zdania z orzeczeniem czasownikowym na zdania
    
    z orzeczeniem imiennym, zdania złożone podrzędnie na wypowiedzenia
    
    z imiesłowowym równoważnikiem zdania, wydziela wypowiedzenia składowe
    
    w wypowiedzeniu wielokrotnie złożonym),
    
    – języka jako tworu społecznego (podaje przykłady kodu, wskazuje wyrazy
    
    o ograniczonym zasięgu i słownictwo ogólnonarodowe, wskazuje wyrazy
    
    gwarowe, archaizmy, rozpoznaje eufemizmy, wulgaryzmy, redaguje słownik
    
    gwary uczniowskiej).
    
    Ocenę dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania kryterialne na ocenę
    
    dostateczną oraz:
    
    SŁUCHANIE
    
    słucha i sporządza notatki,
    
    dostrzega logikę w wypowiedziach innych osób,
    
    krytycznie wypowiada się na temat wysłuchanego przemówienia, odwołując
    
    się do jego struktury i treści,
    
    podejmuje próby samodzielnego przeprowadzenia wywiadu.
    
    CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
    
    podejmuje próby interpretacji głosowej czytanego lub wygłaszanego utworu
    
    poetyckiego i prozatorskiego,
    
    określa funkcję środków stylistycznych w tekście,
    
    ocenia wartość informacyjną tekstu,
    
    rozumie funkcję szyku przestawnego w tekście,
    
    dostrzega w tekście ironię,
    
    definiuje cechy liryki bezpośredniej i pośredniej,
    
    rozpoznaje w tekście cechy epiki współczesnej, historycznej i fantastycznej,
    
    odnajduje potrzebne informacje w Słowniku kultury antycznej i Słowniku
    
    terminów literackich,
    
    odnajduje w słowniku języka polskiego wzory odmiany rzeczowników,
    
    posługuje się bibliografią,
    
    wyróżnia w tekście cechy charakterystyczne komiksu,
    
    wskazuje związki dzieła sztuki z historią i filozofią,
    
    dostrzega niejednorodności stylowe dzieła, wskazuje przykłady mieszania
    
    gatunków,
    
    znajduje w tekstach współczesnej kultury popularnej nawiązania do tradycyjnych
    
    wątków literackich i kulturowych.
    
    MÓWIENIE
    
    podaje odpowiednio dobrane argumenty popierające prezentowane stanowisko,
    
    formułuje podsumowanie wyników dyskusji,
    
    układa charakterystykę porównawczą,
    
    nagrywa wywiad z osobą rzeczywistą według wcześniej przygotowanego planu,
    
    podejmuje próby interpretacji głosowej wygłaszanych z pamięci utworów
    
    poetyckich i prozatorskich,
    
    podejmuje próby oceny wypowiedzi innych kolegów i koleżanek według
    
    przyjętych kryteriów.
    
    PISANIE
    
    opisuje dzieło sztuki i podejmuje próbę jego interpretacji,
    
    stosuje w opowiadaniu elementy charakterystyki pośredniej,
    
    redaguje rozprawkę na podany temat,
    
    redaguje charakterystykę porównawczą,
    
    wprowadza realia epoki w tekście odwołującym się do minionych epok,
    
    wzbogaca list, kartkę z dziennika, pamiętnika opisem przeżyć i charakterystyką,
    
    pisze recenzję,
    
    posługuje się stylem potocznym, urzędowym,
    
    stosuje normę wzorcową w swoich wypowiedziach.
    
    NAUKA O JĘZYKU
    
    umiejętnie stosuje wiedzę językową w zakresie:
    
    – fonetyki (omawia cechy wymowy charakterystyczne dla danego regionu,
    
    – słowotwórstwa i słownictwa (tworzy i zapisuje skróty wchodzące w skład
    
    nazw własnych, dostosowuje formę czasownika do skrótowca w wypowiedzeniu,
    
    rozróżnia związki frazeologiczne stałe, luźne i łączliwe, rozumie ich
    
    funkcję w tekście),
    
    – fleksji (porównuje wypowiedzenie z czasownikiem w stronie czynnej z wypowiedzeniem
    
    z czasownikiem w stronie biernej, wyszukuje poprawne formy
    
    odmiany wyrazów w słowniku poprawnej polszczyzny),
    
    – składni (omawia budowę wypowiedzeń wielokrotnie złożonych, stosuje się
    
    do zasad interpunkcji w wypowiedzeniu złożonym, przekształca tekst w celu
    
    uniknięcia powtórzeń składniowych),
    
    – języka jako tworu społecznego (wyjaśnia przyczyny zaniku gwar, świadomie
    
    stosuje wyrazy o ograniczonym zasięgu w redagowanych tekstach, rozróżnia
    
    archaizmy oraz określa funkcję archaizacji w tekstach literackich).
    
    Ocenę bardzo dobrą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania kryterialne na
    
    ocenę dobrą oraz:
    
    SŁUCHANIE
    
    aktywnie słucha wypowiedzi innych osób w różnych sytuacjach komunikacyjnych,
    
    a w szczególności podczas dyskusji; analizuje ich kompozycję, treść,
    
    poprawność stylistyczną i językową,
    
    ocenia wysłuchane przemówienie według samodzielnie opracowanych kryteriów,
    
    prowadząc samodzielnie wywiad według przygotowanego wcześniej planu,
    
    reaguje na wypowiedzi rozmówcy.
    
    CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I ODBIÓR INNYCH TEKSTÓW KULTURY
    
    interpretuje głosowo czytany tekst poetycki lub prozatorski,
    
    analizuje utwór na poziomie przenośnym i symbolicznym, w interpretacji
    
    uwzględnia konteksty, np. biograficzny, historyczny, kulturowy,
    
    tłumaczy aluzję literacką,
    
    posługuje się terminami: liryka pośrednia i bezpośrednia,
    
    porównuje cechy epiki współczesnej, historycznej i fantastycznej,
    
    posługuje się słownikami, leksykonami i encyklopediami specjalistycznymi,
    
    np. Słownikiem kultury antycznej, Słownikiem terminów literackich oraz
    
    słownikiem języka polskiego,
    
    wyszukuje potrzebne informacje w katalogu bibliotecznym,
    
    analizuje cechy reportażu, artykułu prasowego,
    
    omawia związki dzieła sztuki z historią i filozofią,
    
    analizuje niejednorodność dzieła literackiego i wyjaśnia absurdalności świata
    
    przedstawionego w grotesce.
    
    MÓWIENIE
    
    przekonuje dyskutantów do wygłaszanych racji dzięki odpowiednio pogrupowanym
    
    i popartym przykładami argumentom,
    
    posługuje się odpowiednio dobranymi figurami retorycznymi podczas wygłaszania
    
    przemówienia,
    
    wprowadza cytaty do przemówienia,
    
    komentuje wynik dyskusji, ocenia racje dyskutantów pod względem merytorycznym,
    
    interpretuje głosowo wygłaszane z pamięci utwory poetyckie i prozatorskie
    
    przewidziane w programie nauczania,
    
    analizuje i ocenia wypowiedzi innych osób (treść, poprawność językową,
    
    intonacyjną i artykulacyjną).
    
    PISANIE
    
    interpretuje treści symboliczne i metaforyczne dzieła sztuki,
    
    indywidualizuje język bohatera,
    
    w rozprawkach podejmujących tematy związane z historią, filozofią i sztuką
    
    wprowadza cytaty z tekstów filozoficznych i łacińskie sentencje na poparcie
    
    prezentowanego stanowiska,
    
    stylizuje język listu na język dawnych epok,
    
    pisze sprawozdanie, np. z życia klasy, szkoły, rodziny,
    
    sporządza przypisy do tekstów,
    
    parafrazuje utwory znanych twórców.
    
    NAUKA O JĘZYKU
    
    sprawnie stosuje wiedzę językową w zakresie:
    
    – fonetyki,
    
    – słowotwórstwa i słownictwa (stosuje w tekście skróty i skrótowce, wzbogaca
    
    wypowiedź związkami frazeologicznymi różnego pochodzenia, posługuje się
    
    eufemizmami),
    
    – fleksji (stosuje w tekście wypowiedzenia z czasownikiem w stronie czynnej
    
    i biernej w zależności od intencji nadawcy, dokonuje autokorekty w zakresie
    
    poprawności w stosowaniu form odmiany wyrazów),
    
    – składni (w zależności od sytuacji komunikacyjnej posługuje się w tekście
    
    wypowiedzeniem złożonym, imiesłowowym równoważnikiem zdania, analizuje
    
    i omawia budowę wypowiedzenia złożonego, przekształca je w celu
    
    uniknięcia błędów składniowych, bezbłędnie stosuje zasady interpunkcji
    
    wypowiedzeń złożonych),
    
    – języka jako tworu społecznego (wyjaśnia specyfikę języka na tle innych
    
    kodów, analizuje różne funkcje języka na wybranych przykładach, określa
    
    funkcję dialektyzacji, tworzy teksty stylizowane na gwarę uczniowską,
    
    stylizuje tekst na archaiczny).
    
    Ocenę celującą otrzymuje uczeń, który spełnia wymagania kryterialne na ocenę
    
    bardzo dobrą, a ponadto przejawia umiejętności w zakresie przykładowo podanych
    
    zagadnień:
    
    SŁUCHANIE
    
    samodzielnie analizuje i interpretuje słuchany tekst pod względem celu
    
    wypowiedzi, środków perswazji oraz zabiegów artystycznych,
    
    ocenia wysłuchany tekst pod względem merytorycznym i poprawnościowym;
    
    stosuje kryteria oceny odpowiednio dobrane do celu wypowiedzi i intencji
    
    nadawcy,
    
    prowokuje różne sytuacje komunikacyjne, podtrzymuje kontakt z rozmówcą.
    
    CZYTANIE TEKSTÓW PISANYCH I INNYCH TEKSTÓW KULTURY
    
    czyta, samodzielnie analizuje i interpretuje różne teksty literackie i inne
    
    teksty kultury, uwzględniając ich cechy gatunkowe, znaczenie metaforyczne
    
    i symboliczne, konteksty interpretacyjne oraz intencję nadawcy wypowiedzi,
    
    porównuje i klasyfikuje informacje wyszukane w różnych źródłach,
    
    recenzuje przeczytane utwory literackie, rzeczowo i logicznie uzasadnia swoje
    
    zdanie.
    
    MÓWIENIE
    
    świadomie uczestniczy w różnych sytuacjach komunikacyjnych, posługując się
    
    wieloma środkami wyrazu,
    
    wykazuje się oryginalnością oraz artyzmem interpretacji głosowej wygłaszanego
    
    z pamięci tekstu prozatorskiego lub poetyckiego,
    
    krytycznie i rzeczowo ocenia wypowiedzi własne i innych osób, przejawia
    
    szczególną dbałość o kulturę słowa.
    
    PISANIE
    
    sprawnie redaguje teksty, zachowując cechy gatunkowe i stylistyczne różnych
    
    typów wypowiedzi oraz dbając o poprawność zapisu, bezbłędność językową
    
    i stylistyczną,
    
    redaguje teksty krytyczne na temat utworów literackich i innych tekstów
    
    kultury,
    
    podejmuje próby własnej twórczości literackiej.
    
    NAUKA O JĘZYKU
    
    świadomie stosuje wiedzę w zakresie treści przewidzianych programem
    
    nauczania fonetyki, słowotwórstwa, fleksji, składni, wiedzy o języku jako
    
    tworze społecznym,
    
    samodzielnie poszerza wiedzę językową, badając różne źródła informacji.

ZESPÓŁ SZKÓŁ W KOSINIE

ZESPÓŁ SZKÓŁ W KOSINIE

Wymagania szczegółowe z języka polskiego dla klasy III

Linki

Kontakty

Galeria zdjęć